Kużnia talentów

Funkcji, które pełni szkoła jest wiele, przekazywanie wiedzy, socjalizacja, wyrównywanie szans. Ja, jednak chciałam bym opowiedzieć o funkcji która rzadko kiedy jest dostrzegana, a jeśli już, to nie jest lubiana przez nauczycieli. Mam na myśli rozwój artystyczny.Ławki, krzesła, zeszyty są dowodem jak szkoła rozwija wśród młodzieży artyzm. Uczeń nie marnuje czasu, gdy lekcja go nie interesuje, on tworzy sztukę. Wśród młodzieży cieszy się szczególnymi względami plastyka, a konkretnie rysunek. Biorą oni przykład z dawnych mistrzów i głównie skupia się na człowieku, na jego anatomii. Fascynacja ludzkim ciałem jest niezaprzeczalna. Z obserwacji można stwierdzić, że uczniowie starają się osiągnąć mistrzostwo w rysowaniu detali, bo prób rzeczywistego oddania poszczególnych części ludzkiego ciała jest wiele.Poloniści też mogą być dumni ze swoich podopiecznych, bo poezja znajduje się także na liście ich zainteresowań. Powstają utwory opasujące najskrytsze i najsilniejsze uczucia, które kłębią się w człowieku. Wiersze te mogą się wydawać nieskomplikowane i proste, ale nie można im odmówić tego, że przemawiają do odbiorcy i są zrozumiałe dla wszystkich. Możemy też zauważyć wpływ globalizmu, gdyż coraz częściej tworzą oni w językach obcych, szczególnym powodzeniem cieszy się angielski. Tematyka jest różnorodna, jednak zawsze w centrum pozostaje człowiek.Jak widzimy ludzie młodzi mają duszę artystyczną, która zmusza ich do tworzenia nawet w czasie trwania lekcji. Potrzeba ta jest tak silna, że nie da się jej zignorować. Apeluje więc do nauczycieli, pozwólcie tworzyć młodzieży. Nie gańcie ich za to, że chcą mieć trochę piękna w życiu i dzielą się swoimi przeżyciami z innymi za pomocą sztuki. Kto wie może wśród nich odkryjecie talent na miarę Michała Anioła lub Szekspira