Święty spokój

Jeżeli mówimy o szkole to najczęściej patrzymy na nią z perspektywy ucznia lub nauczyciela, co poniekąd jest zrozumiałe, gdyż biorą w tym procesie bezpośredni udział. Ale jeszcze jeszcze ktoś kto jest związany ze szkoła, a mianowicie rodzice. Spójrzmy na szkołę okiem ludzi którzy posyłają swoje pociechy do tej instytucji. Czy robią oni to tylko dla tego, że chcą wykształcić swoje dzieci? Czy może istnieją jeszcze jakieś inne powody, nie koniecznie tak oczywiste i tak chętnie eksponowane przez społeczeństwo?
Zastanówmy się co szkoła daje rodzicom. Odpowiedz jest prosta wolność. Dzięki szkole rodzice od szóstego roku dziecka pozbywają się go na co najmniej sześć godzin dziennie z domu. W tym czasie mogą pracować, studiować, czy po prostu sobie odpoczywać. Powrót dziecka nie oznacza, że nasz rodzic teraz nie ma wyjścia i musi się nim zająć, ponieważ szkoła daje mu do ręki skuteczne argumenty. Praca domowa. Przyjrzyjmy się sytuacji, gdy zmęczony tata wraca do domu z pracy, a jego dziecko chcę się z nim bawić. Ojciec marzy tylko o tym, aby się położyć na kanapie i zasnąć. Co ma więc zrobić? Nic łatwiejszego wystarczy, że ojciec spyta" odrobiłeś lekcje" i ma co najmniej godzinę spokoju. W sytuacji, gdy dziecko odrobiło już pracę domową są inne argumenty których używają rodzice, mianowicie nauka do kartkówki, sprawdzianu. Co bardziej przebiegli rodzice dodatkowo zapisują swoje dzieci na zajęcia dodatkowe przez co ich czas wolny przedłuża się. Niekiedy stworzona jest taka sytuacja gdzie dziecko ma tak przepełniony plan dnia, że dom staje się tylko miejscem do spania.
Szkoła jest także pretekstem dla rodziców, aby móc pochwalić się swoimi pociechami i dzięki temu zabłyszczeć wśród swoich znajomych. Najczęściej takie sytuacje mają miejsce podczas spotkań towarzyskich. Rozpoczyna się niewinnie, najpierw neutralne tematy które najczęściej nie wzbudzają entuzjazmu do momentu, gdy padnie temat szkoły. Od tego momentu akcja przebiega już szybko. Jeden rodzic niby mimochodem wspomina, że jego Jaś dostał bardzo dobrą ocenę z trudnego testu z historii. Wyzwanie zostało rzucone i nie może pozostać bez odpowiedzi. Zaczyna się swoista licytacja. Rodzice się prześcigają w wychwalaniu swoich pociech. Na koniec można odnieść wrażenie, że ów dzieci to mali geniusze, które niedługo zaczną robić doktorat pomimo tego. że mają sześć lat.
Na koniec zostawiłam moją ulubioną "funkcje" jaką pełni szkoła dla rodziców. Szkoła mianowicie jest wymówką i swoistym rozgrzeszeniem dla wszelkich błędów wychowawczych rodziców. Dlaczego dziecko ma złe stopnie? Ponieważ nauczyciele się uwzięli, program jest za trudny, nie wiąże się to z tym, że rodzice w ogóle nie poświęcają czasu swoim dzieciom. Dlaczego zaczynają wpadać w nałogi? Odpowiedź według rodziców jest prosta. To wszystko wina szkoły, która jest zbyt stresująca, bo przyjmuje uczniów patologicznych, którzy demoralizują tych "dobrych". Nie dostrzegają albo nie chcą dostrzegać swoich błędów wychowawczych i problemów z którymi borykają się ich dzieci. Łatwiej obwiniać kogoś niż przyznać się porażki wychowawczej.
Na zakończenie na szczęście mogę stwierdzić, że powyższy model rodzica jest okazem dość rzadkim i większości rodzicom naprawdę chodzi o dobro dzieci.